’Als je iets vetters kunt maken, mag dat’

ACHTERGROND
OPENLUCHTGALERIE

Eerste legale graffitiplek Groningen een feit

Door Diane Romashuk

Groningen
Je kon erop wachten. Elf effen bruine gebouwtjes die op het Ciboga-terrein vrij boven de grond uitsteken. Datmoet voor graffitischrijvers als een schreeuwende uitnodiging klinken. Klopt. Zo’n vijftien spuitbusartiesten voorzagen de (nood)uitgangen van parkeergarage Boterdiep afgelopen weekend van eigen kleurwerk. En óf zij daarop hadden gewacht. “Eindelijk is de eerste legale graffitiplek in Groningen een feit.” Aan het woord is Jelle Valk (24) van kunstenaarscollectief WERC. Zijn groep creatievelingen, onder wie graffitikunstenaars, rook haar kans toen ze in contact kwam met Stichting Open Lab Ebbinge. “Die gaat over de invulling van het Ciboga-terrein. Toen we hoorden dat zij een creatieve bestemming zocht voor de ’huisjes’, waren we er binnen een week uit.” Volgens hem mag het een mijlpaal heten. “Steden alsMelbourne en San Francisco hebben al jaren een legale graffitiplek. Ook dichterbij, in Leeuwarden, zijn tunnels vrijgegeven. Maar in Groningen kwamen de initiatieven nooit echt van de grond.” Collega Olav Huizer (23) somt de voordelen op. “De kosten die de gemeente maakt voor het schoonmaken van viaducten zijn torenhoog.

De oude steenfabriek aan de Gorechtkade waar nu bijvoorbeeld veel graffitispuiters komen, is vies en geen fijne werkplek. Daarbij loop je risico op hoge boetes.” Een open speeltuin kan het imago van graffiti als kunstvorm goed doen. “Veel mensen associëren het nog steeds met criminaliteit. Aan de andere kant heb ik stapels foto’s van trouwreportages van bruidsparen die onze pieces zo’n mooie urbane uitstraling vonden hebben. Ook in de reclamewereld worden ze dankbaar gebruikt. Dat het nu vrij bij daglicht kan, kan bedenkingen bij anderen ook wegnemen.” De spanning die wegvalt door het schrijven (graffiti komt van het Griekse woord graphein wat schrijven betekent) uit de illegaliteit te halen, zal de opkomst op het Ciboga-terrein volgens hen niet drukken. Valk: “Er zijn schrijvers die daar de kick in zoeken. Maar de meesten willen waardering voor hun werk.” Huizer: “Wat dat betreft zal de voldoening hier groter zijn. Hier staat het goed in het zicht.” Het resultaat van de eerste dag is dat de meeste huisjes al vol staan. “Het idee is dat het een roulerende galerie wordt”, zegt Huizer. Vanuit haar atelier op hetzelfde terrein, voert WERC daarover het beheer. “Mensen die aan de slag willen, kunnen zich bij ons melden of via openlabgraffiti@gmail.com. Wij doen dan suggesties waar te beginnen.” Daarnaast heersen de ongeschreven regels van de graffitiwereld. “Als je er iets vetters overheen kunt zetten, mag dat. Vaak geldt dat tekeningen waar veel tijd in zit, met veel kleur en moeilijke stijlen, het langst staan. Ook ervaren schrijvers respecteer je.” Valk: “Dat het vluchtig is, zijn schrijvers gewend. En je kunt altijd een foto maken.” WERC staat open voor concurrentie uit andere hoeken. “Een kunstenaar die een tijdje heel iets anders wil doen, is net zo welkom. Vorige week hebben leerlingen van het Zernike College graffitiworkshops gehad. Dat willen we ook vaker gaan doen.” Een gunstig systeem voor kritische omwonenden, denken ze bovendien. “Als je iets nietmooi vindt, weet je dat je er maar tijdelijk tegenaan kijkt. Maar buren die het toch graag anders zien, mogen zelf ook gerust komen verven.”
DVHN-20120503-GS01026007